Soms bevind je je ergens, buiten meestal, en vallen de dingen heel mooi samen. De zon die door de bomen strijkt; het haar van je vriendin die welft in de bries als pensteelstreken die elkaar overlappen; de stad in de verte, blauw wazig en loom grommend als een branding; een aantal opgewarmde stenen, zo een heleboel kleine dingen die zijn zoals strelingen. En dan ...
In ingeslapen kuststadjes of verlopen randgemeenten bestaat er nog een kans om een heemkundig museum tegen te komen, waar poppen in traditionele kledij in alledaagse houdingen staan opgesteld. Ze kneden een brood, wiegen hun baby, plukken een kip of liggen te slapen in hun authentieke bedstee. Deze figuren wakkeren de verbeelding van de bezoeker aan, zodat die ...
“Is dit nu de enige manier waarop ik tegen je zal praten?” Het meisje klonk wat lacherig, wat hem hoorbaar irriteerde. “Je kunt ook in mijn oor komen fluisteren, als je dat wilt.” Het geluid van zijn stem waaide weg, alsof iemand in een halfleeg flesje blaast. Zij plukte aan haar groene jurk en keek naar de lucht, waar zich een gitzwarte wok bevond, die ondanks ...
Een schrijfster last haar woorden aan elkaar met soldeerijzer. Ze werkt dag en nacht aan een boek van ijzeren woorden in staaldraad. Altijd zie je de schitteringen van gloeiend ijzer, wanneer je door haar raam naar binnen kijkt. Ik wandel door de gangen van het huis – een gigantisch huis waar iedereen in woont. Ik wil in bad, en bedenk waar het ...
De oude stoffenverkoper scharrelde rond in zijn duistere winkel, betastte zijn rollen stof als was het vrouwenhuid. Hij nam ze uit stapels, die de gehele oppervlakte van zijn winkel bedekten. Hun ronde gaten maakten de muren poreus. Het leek wel of het tochtte door die opgewonden buizen. Stof dwarrelde traag rond zijn grijze haar, dat als een baal ongekaarde wol ...
Baäl, de rode stier snelde weg, ver weg van het vervloekte dorp waar hij zijn godentoespraken had gehouden. Zijn roodverbrand achterste rookte na in de heuvels waar hij zich als de wiedeweerga wilde gaan verschuilen. Zijn koeiepraatjes waren niet in goede aarde gevallen in het dorp dat er nu geel en dor uitzag zonder zijn rode verschijning. Een eentonig, vrezend ...
Voor mijn ogen vlucht de warme lucht weg naar buiten. Weg, het is te warm, de muren zweten en laten hun bederfelijke geuren los, waarmee ze bekennen in welk een slechte staat ze zich bevinden. Ik zie hoe het trilt voor mijn ogen, nu ik voor het raam zit en uitkijk over de heuvel. Daar aan de overkant is het al herfst. Wat eerst egaal groen was, toont in deze tijd ...